I'm so proud.

 

Het kan je bijna niet ontgaan zijn: het is weer pride-week in Amsterdam. Een week waarin we mogen vieren dat we zijn wie we zijn. Dat we een keuze hebben om te worden wie we willen zijn. Het is weer de week van vieren en trots mogen zijn op wie je bent. Dat heeft bij mij lang geduurd, nog maar enkele jaren accepteer ik mezelf zoals ik ben en nu zou ik niet anders willen zijn!

 

Soms krijg ik de vraag: Voel jij jezelf ook anders? Maak je soms andere keuzes?

 

Jazeker, voel ik me soms anders! Het blijft voor sommige mensen moeilijk om te accepteren dat wij samen hand in hand lopen dus dan kies ik er vaak voor om het maar niet te doen. Vind ik dat moeilijk? Soms wel, maar opletten wat je doet schijnt bij deze tijd te horen. Maar hoe fijn is het om dan aankomende zaterdag in Amsterdam tijdens het hoogtepunt van de pride-week, de Canal Parade Amsterdam te mogen en kunnen zijn wie ik ben.

 

En ja, soms maak je ook bepaalde keuzes. Het blijft bijvoorbeeld opletten naar welk land wij op vakantie gaan. Voor anderen is het geen ding om vooraf over na te denken, maar als je nagaat dat er in sommige landen nog de doodstraf staat op homo zijn, of lange gevangenisstraffen in het verschiet liggen, dan laat je toch bepaalde landen links liggen. Er is nog veel werk te verzetten!

 

Vroeger zei eens iemand tegen mij, die wist dat ik homo ben: "je krijgt een moeilijk en zwaar leven, velen zullen tegen je zijn, wees voorzichtig!" Die zin ben ik nooit vergeten. Jaren geleden, zo'n 10 jaar, vond ik het leven ook zwaar en accepteerde ik niet wie ik was. Ik dacht toen: "die persoon had gelijk, is dit nu het leven als homo?" Maar nu, we zijn 10 jaar verder, nu is het leven kleurrijk, is het fantastisch, geniet ik elke dag, ben ik gelukkig, heb ik een fantastisch lieve vriend, heb ik geweldige vrienden ontmoet, jaja via Grindr, maar wat zijn deze gasten belangrijk geworden in mijn leven. Ook heb ik vele lieve mensen in het hele land wonen die van me houden en er altijd voor mij zullen zijn! Ook mijn broers en zus met hun aanhang hebben mij altijd gesteund, daar ben ik altijd dankbaar voor geweest!

 

Maar mag ik jullie vertellen op wie ik het meest trots ben? Op mijn ouders! Zij hebben een lange weg afgelegd van acceptatie en zelfreflectie. Hoe weet ik dat? Nog niet zo lang geleden kregen wij een door mijn moeder zelfgemaakte kaart, als afzender mijn ouders. Op de voorzijde stond: "Alles is liefde, W & R." Aan de binnenkant een prachtige tekst die begon met: "lieve jongens" het vervolg van de tekst houd ik graag privé maar de tranen sprongen in mijn ogen. Jaren geleden twijfelde ik of het ooit goed zou kunnen worden tussen mijn ouders en mij maar daar valt nu niet meer aan te twijfelen!

 

Wat ben ik enorm trots op hen en wat houd ik van deze twee mensen! Thanks pap en mam

 

Zaterdag vieren we vrijheid om te zijn wie je wilt, dat feestje vier ik graag mee!