Een trotse Nederlander

 

Hoe trots kun je als Nederlander zijn? Mogen wij, net als alle Fransen op hun eigen Franse land, chauvinistisch zijn op 'ons' Nederland? Is er iets om trots op te zijn? Mogen of moeten wij onze vlag niet veel vaker tonen op onze straten?

 

In het geldende politieke landschap is er maar weinig om blij, trots en gelukkig over te zijn. Terwijl de ons omringende landen steeds maatregelen aankondigen heeft Nederland niet de mogelijkheid om extra dingen te doen die haar bevolking zou kunnen ontlasten. Maar op die toer wil ik eigenlijk niet gaan. Het politieke landschap wil ik toch maar even in het midden laten, oftewel links laten liggen.

 

Ik wil het positief houden en toch eens benadrukken dat Nederland een heel erg fijn land is om in te wonen.

 

Wat ben ik blij met het echte zand op onze stranden. Het zand op ons prachtige strand doet geen pijn aan je voeten als je vanaf je strandbedje of laken naar de zee toe loopt. In Spanje lagen mijn voeten bijna open van de steentjes waarmee het strand gecreëerd was. Toch iets om blij mee te zijn dacht ik zo.

 

Weet je waar ik ook blij van kan worden? Van al die blijde Duitsers en Belgen die ons mooie land en met name onze prachtige provincie Zeeland bezoeken in hun zomervakantie. Wat zijn die mensen blij om hier te zijn, wat vinden zij het hier prachtig. Wat ben ik blij dat ze hier zijn! Wij zien die schoonheid elke dag, of valt het niet meer op? Bij mij wel. Elke keer als ik mijn auto parkeer in Middelburg, om lopend naar huis te gaan, dan vergaap ik me weer aan het oude Stadhuis op de Markt. Ik zie de mooie straatjes van onze prachtige provinciehoofdstad, de namen van de huizen verwijzen naar de oude en rijke geschiedenis. Wat kan ik hier blij van worden. Hoe mooi is deze stad in het fijne Nederland.

 

Ik ben trots op het nabuurschap dat er op vele plekken nog is. Men ziet nog naar elkaar om en helpt elkaar. De buren nemen pakketjes aan en komen die in de avonduren afleveren, met daarbij de nieuwsgierige vraag: 'buurman, alweer wat besteld?' Hier kan ik erg blij van worden.

 

Wij Nederlanders groetten elkaar op straat, een knikje en een 'goedemorgen, goedemiddag, goedenavond of hallo' volgt. Uit ervaring weet ik dat onze Zuiderburen dat maar een rare gewoonte vinden. 'Je kent elkaar toch niet, waarom zou je elkaar met een gesproken woord goedendag wensen?' Ik ben blij dat wij dat in Nederland nog wel doen, ik althans. Tijdens de wandelingen op het strand, door de duinen, door de stad of door het bos, groet ik het tegenkomende verkeer. Een stukje omzien naar elkaar. Toch een goed argument om trotse Nederlander te zijn?

 

Het weidse landschap, de landerijen, de grachten, de bossen, het strand, de kustlijn, onze mooie steden, allemaal zaken waar je met recht trots op kan zijn, als je het maar wilt zien!

 

Maar waar ik sinds gisteren erg trots op ben is onze koningin Maxima. Gisteren reisde ze naar de Verenigde Staten, met San Francisco als bestemming. Ze ging daar op bezoek in de bekende LHBTI+ wijk 'The Castro' Het hart van San Francisco's homogemeenschap. Maxima bezocht deze buurt en de kop boven een artikel schreef: 'Queen meets queens, een grotere erkenning kunnen we niet krijgen.' De afgelopen tijd is er veel negatief nieuws rondom de gemeenschap geweest, dat heeft u ook in mijn columns kunnen lezen. Zebrapaden werden beklad, mensen werden in elkaar geslagen om wie ze zijn. Hoe mooi is dan deze Royale erkenning. Wat ben ik trots op onze koningin.

 

Wat heb je hier nu aan in je dagelijkse leven? Ach ja, niet zoveel maar soms zorgen de kleine, blijde gedachten voor wat relativering van je dagelijkse beslommeringen.

 

Waar ben jij trots op? Hier ben ik best nieuwsgierig naar dus laat het mij gerust weten in de comments.